Bolivia, Dag 32 tm 49

Dag 32,
Transfer Cochabamba naar Vila Tunari. Na een minivan-ritvan 3 uur zijn we aangekomen bij Parque Machia om hier voor 2 weken vrijwilligerswerk te doen in de jungle. In dit park zijn meer dan 400 apen, katachtigen waaronder puma´s, acelots en tijgers, een beer, tejons (zie foto), papegaaien, diverse andere vogels en schildpadden. Het park is opgericht in 1996 en is volledig draaiende op vrijwilligers.

Vooraf gepland was dit niet, maar onderweg zijn we hier na verhalen van backpackers heel erg enthousiast over geworden. Bij aankomst in het cafe van het park werd al snel duidelijk dat alle vrijwilligers er afgepeigerd uitzagen... Na een rondleiding werden de beschikbare banen besproken. Gelukkig konden Marleen en ik na een loting allebei op onze voorkeursfunctie terecht. Marleen in de Monkey Quaranteine en ik in het Monkey Parc. Het hostal was superprimitief. Mijn eerste kamer was een jungle van wijslijnen en kleding van mijn kamer KP. De stank was niet te harden, het matras was van stro, en inbrekers konden zo door het raam naar binnen. Gelukkig kon ik na een week van kamer wisselen. Daar was de douche levensgevaarlijk, er kwam regelmatig stoom uit de electriciteitsdraden boven de douchekop. Ook liepen er grote ratten over het plafond. En zat er iedere dag wel weer een verrassing in mn kamer zoals een kikker, kakkerlak of duizendpoot.

Mijn dag bestond uit;

07.00 ontbijt
07.20 emmers vullen met bananen
07.30 vertrek richting monkey parque
07.40 apen voeren
08.00 Abraham en Fidelia uit bed halen
08.30 kooien schoonmaken
09.00 opruimen voedselresten en schoonmaken
09.15 vitamines in clinic halen voor Abraham en Fidelia (A en F)
09.30 wandelen met A en F
10.15 ropa, wassen van alle dekens
11.15 voorbereiden lunch
12.00 apen voeren
12.30 - 14.00 pauze
14.00 vitamines in clinic halen voor A en F
14.05 opruimen voedselresten en schoonmaken
15.00 wandelen met A en F
16.15 voorbereiden diner
17.00 voeren apen
17.45 Abraham en Fidelia naar bed brengen

Wij hadden de verantwoordelijkheid over de Capuchin Monkeys.
Ook is dit het gedeelte waar de toeristen komen. 2 Aapjes, Abraham en Fidelia, zaten aan een riempje. Dit zolang totdat zij helemaal gezond waren en ook door de wilde apengroep geaccepteerd werden. Ook waren er veel Squirrel monkeys en Spider Monkeys.

De Spider monkeys zijn groot en zwart (zie foto) en zijn super lui. Het liefst slapen ze de hele dag op je schoot en als ze ergens naar toe willen dan willen ze het liefst dat jij ze draagt. Deze apen bijten niet zo snel en zijn erg lief.

De Capuchin monkeys spelen graag, zijn super slim en stelen alles uit je zakken. Wij konden dus niets meenemen in het park, want binnen 1 minuut hadden ze het al bemachtigd. Ook stelen ze alles van de toeristen, zoals camera´s, geld en kauwgom uit je mond. Onze taak was dus om ze in de gaten te houden en de toeristen te waarschuwen. Deze apen houden niet van kinderen, omdat ze vaak schreeuwen, dus regelmatig werd er wel een kindje gebeten.

Sommige apen waren heel erg gevaarlijk, zoals Celine het Alpha mannetje, de leider van de groep. Hij beet ook zonder reden, dus we waren af en toe wel bang. Als het keihard regende konden we schuilen in ons houten huisje, maar als Celine er ook was en hij het te druk vond, dan kon hij soms aanvallen.

De eerste week hebben we voornamelijk regen gehad, dus al je kleren waren de hele dag nat. Òp lange termijn niet echt goed voor je huid, dus de meesten onder ons kregen ook huidschimmel of huiduitslag. Gelukkig waren er kaplaarzen te leen en tweedehandskleding te koop. Je liep de hele week in je vieze stinkende kleren. Wassen had geen zin, omdat het water stonk en ook niets droogde vanwege de hoge luchtvochtigheid.

Het was hard werken en in onze pauzes konden we heerlijk in het cafe lunchen. We waren vaak te moe om naar het 5 minuten verderop gelegen dorpje te lopen. En als ik wel ging, nam ik fijn een motortaxi terug voor nog geen 0,20 eurocent.

Feestjes waren er genoeg, maar ik heb er een paar overgeslagen aangezien ik echt uitgeput was. Op een gegeven moment werd ik ook ziek en ben ik naar het ziekenhuis gegaan voor een bloedtest. Ook ik had een parasiet en natuurlijk hadden ze de medicijnen niet op voorraad. 3 Apotheken verder had ik ze nog niet en gelukkig heb ik ze de volgende dag gevonden in een clinic. De dagen erna had ik gelukkig veel meer energie.

Uitgeput, maar met een super voldaan gevoel hebben we deze 2 weken afgerond. Heel veel nieuwe mensen hebben we leren kennen, aangezien er meer dan 40 vrijwilligers van onze leeftijd waren uit landen zoals Canada, Australie, Frankrijk, Israel, Zwitserland en Denemarken.

Dag 47,
Transfer naar Cochabamba

Dag 48,
Bustransfer naar Sucre (busrit van 10 uur).

Dag 49,
Aankomst in het gemoedelijke Sucre.