Zuid Amerika, Dag 13 tm 21

Dag 13,
Vandaag gearriveerd in Cusco na een lange rit met de nachtbus. Cusco is een levendige plaats en helaas voor ons was ons hostel helemaal bovenaan het stadje gevestigd. Aangezien we allebei last hebben van de hoogteziekte kost het heel erg veel inspanning om een trap op te lopen. Dus om de 10 treden even uitpuffen, je voelt je hart dan echt in je keel bonken en krijgt bijna geen lucht. Gelukkig was het uitzicht super en wij proberen de party hostels toch zoveel mogelijk te vermijden, dus hier bovenaan zaten we lekker rustig. Heerlijke lichaamsmassage gehad voor iets meer dan 5 euro voor een uur en 15 minuten!

Dag 14,
Ook een relaxdag op het programma. Marleen voelde zich niet zo lekker. Boeken lezen doe ik hier wel. Heerlijk zo op vakantie.

Dag 15,
Macchu Picchu stond vandaag op het programma. Eerst een paar uur met de trein naar het plaatsje Aguas Caliente gereden. Eenmaal aangekomen zijn we naar de thermale baden gegaan. We hadden allebei een korte broek aan en werden aangevallen door een soort van vliegjes die je met zn tienen tegelijk in je benen willen prikken. We zitten nu nog onder die gekke bulten. Marleen had er een allergische reactie op en had ook hele opgezwollen voeten. Het hostel was even diep zuchten, want de hele kamer stonk naar schimmel van al het vocht. Vroeg naar bed gegaan aangezien we er om 03.00 uur ´s nachts al weer uit moesten voor onze supertrip naar 1 van de 7 wereldwonderen.

Dag 16,
Wow wat was dat vroeg op staan. Alleen om te zorgen dat er geen honderden andere mensen voor ons zouden staan in de mega lange rij voor de bustransfer naar de Macchu Picchu. Eenmaal aangekomen was de zon nog niet opgekomen en hing er een mysterieuze sfeer. De bergen rondom deze opgravingen zaten helemaal in de mist gehuld. Ook hebben we de berg Wainapicchu beklommen, wat een hel was die weg naar boven. Aangezien het stikheet was en de treden naar boven supersteil waren duurde het even voordat we boven waren. Eenmaal boven hadden we schitterende uitzichten. De weg naar beneden was minstens zo erg. Aangezien ik last heb van hoogtevrees en de afgrond echt zo diep was zijn we voetje voor voetje weer met ons groepje naar beneden gegaan. Marleen durfde op een gegeven moment echt niet meer naar beneden en gelukkig kwam een lieve man haar te hulp om haar rugzak te dragen en haar hand vast te houden. Peruanen zijn zo slecht nog niet. ´s Avonds weer een lange treinreis terug naar Cusco.

Dag 17,
Vandaag even lekker rustig aan gedaan, wasjes gedraaid en boekje gelezen. Marleen voelde zich niet lekker en zat of op de pot of hing boven de pot. We zijn samen naar een dokterskliniek gegaan en bleek dat ze een ontsteking had aan haar darmen en een parasiet. Niet zo gek dat ze zich al 2 weken niet zo lekker voelde. Gelukkig pillen gehad en nu gaat het stukken beter met haar.

Dag 18,
Bustransfer van Cusco naa Puno. We hebben al aardig wat uurtjes in bussen doorgebracht en die zijn niet altijd evenfris met al die stinkenden mensen, dus we hadden expres voor een goede wat duurdere busmaatschappij gekozen. Bij het instappen in de bus viel ons al op dat dit niet de goede busmaatschappij was. Die vent van die maatschappij had onze tickets aangenomen en had ons er snel andere voor in de plaats gegeven. Toen we goed keken op de tickets bleek dat er ineens een andere maatschappij op stond en dat we boven in de bus zaten ipv op de onderste etage waar luxe stoelen zijn. Die vent was hem al gevlogen en wij waren natuurlijk boos. Hebben nog geprobeerd beneden stoelen te kunnen bemachtigen aangezien wij 35 sol pp betaald hadden en die stinkende lokale mensen boven in de bus maar 15 sol pp betaalden. We waren dus mooi opgelicht en die man van de bus wilde ook niet naar ons luisteren. Er was een Peruaanse man die het verhaal had meegekregen en die had zonder dat wij het wisten de politie gebeld. Stond er ineens een politieagent naast ons in de bus met de vraag wat er gebeurd was! Naar ons geld konden we natuurlijk wel fluiten, hij heeft er een aantekening van gemaakt, maar we zaten de komende 8 uur helaas gewoon tussen de stinkende mensen. ´s Avonds een lekker Alpacaatje wezen eten in Puno.

Dag 19,
Deze dag Lake Titikaka. Het hoogste gelegen meer ter wereld. Met de boot naar drijvende dorp gevaren en deze mensen bezocht. Zij wonen op drijvend riet in huisjes van riet, leuk om te zien. Verder gevaren naar het eiland Amantani. Hier kreeg iedereen zijn eigen lokale gastgezin. Wij werden dus gekoppeld aan onze eigen Peruaanse moeder die ons meenam naar haar huis en gezin. Hier met jassen en mutsen opgelopen zo koud was het hier brrrr.... Lekkere luch en later avondmaal gehad. Deze mensen leven hier zo primitief. Hebben niet eens stopcontakten en warm water. Tandenpoetsen doen ze daar geloof ik niet, die tandjes zien er niet echt fris uit. ´s Avonds een hele leuke lokale dansavond meegamaakt. We werden door onze moeder helemaal aangekleed in lokale kleding. Ik leek volgens Marleen net Heidi hahahahaha...

Dag 20,
Vertokken naar Eiland Toqville. Hier een supermooi uitzicht gehad tijdens onze overheerlijk luch aan het Titikaka meer. Verder leuke mensen ontmoet en urenlang Spaans, Engels en ook nog wat Nederlands zitten praten met iedereen op de boot. ´s Avonds een lugubere maaltijd gehad, namelijk CAVIA haha.. was gelukkig overheerlijk, smaakte naar kip, alleen wat voller van smaak. Daarna nog uitgeweest in een supergezellig tentje en een hele tijd met een dove man zitten kletsen, jaja dat kan. Liplezen in het Spaans ging bst goed en als we een woord niet konden verstaan dan pakten we gewoon het spelletje Jenga erbij (met van die houten blokjes) en schreven we het woord met die blokjes op de tafel. Later op de avond kwamen er 2 Duitse jongens naar ons toe om te vragen wat we in hemelsnaam aan het doen waren en of ze erbij mochten zitten. Gezellige avond gehad.

Dag 21,
Weer even relaxen vandaag voordat we morgenochtend het land Peru gaan verlaten richting Bolivia. We hebben genoeg verhalen te typen wat we allemaal beleefd hebben, dus we zitten nu al een paar uur in een internetcafe. Foto´s volgen hopelijk morgen. Helaas hebben we in Bolivia niet heel veel gelegenheid om te internetten, dus mensjes niet bezorgd als we een tijdje niet reageren. Dikke kussssss, muuchos besos, X Joyce